tryumfalny

tryumfalny (język polski)

łuk tryumfalny (1.1) w Rzymie

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z tryumfem, dotyczący tryumfu, wyrażający tryumf

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	tryumfalny		tryumfalna	tryumfalne	tryumfalni	tryumfalne
dopełniacz	tryumfalnego		tryumfalnej	tryumfalnego	tryumfalnych
celownik	tryumfalnemu		tryumfalnej	tryumfalnemu	tryumfalnym
biernik	tryumfalnego	tryumfalny	tryumfalną	tryumfalne	tryumfalnych	tryumfalne
narzędnik	tryumfalnym		tryumfalną	tryumfalnym	tryumfalnymi
miejscownik	tryumfalnym		tryumfalnej	tryumfalnym	tryumfalnych
wołacz	tryumfalny		tryumfalna	tryumfalne	tryumfalni	tryumfalne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Zobaczył ją pod łukiem tryumfalnym o poranku.

(1.1) Wojsko wzniosło okrzyk tryumfalny na cześć imperatora.

składnia:

kolokacje:

(1.1) łuk / okrzyk / szyk tryumfalny

synonimy:

(1.1) triumfalny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. triumf m, tryumf m , triumfator m / tryumfator m, triumfatorka ż / tryumfatorka ż, triumfalizm m, tryumfalizm m

czas. triumfować ndk. / tryumfować ndk., zatriumfować dk.

przym. triumfalny, triumfalistyczny, tryumfalistyczny

przysł. triumfalnie, tryumfalnie, triumfalistycznie, tryumfalistycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. tryumf + -alny < łac. triumphus

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) triumphal
• słowacki: (1.1) triumfálny
• włoski: (1.1) trionfale, trionfante

źródła: