szczenny
szczenny (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik szczenny szczenna szczenne szczenni szczenne dopełniacz szczennego szczennej szczennego szczennych celownik szczennemu szczennej szczennemu szczennym biernik szczennego szczenny szczenną szczenne szczennych szczenne narzędnik szczennym szczenną szczennym szczennymi miejscownik szczennym szczennej szczennym szczennych wołacz szczenny szczenna szczenne szczenni szczenne nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) — Tak, tak, — mówił, zginiemy! Ja miałem słuszność i trzeba być głupcem takim, jak ty, aby na chwilę bodaj przypuszczać, że ta gwiazda pyzata i świecąca, co się przed nami teraz jak szczenna suka wydyma, może być siedliskiem życia jakiegokolwiek![2]
- (1.1) Jakby tam nie było, wybijali nam kłusownicy co najtęższe jelenie, a w zimie zakłuli dwie szczenne niedźwiedzice po barłogach[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szczeniackość ż, szczeniaczek mzw, szczeniak mos/mzw, szczeniakieria ż, szczeniara ż, szczenię n, szczenienie n, oszczenienie n, szczeniackość ż
- czas. oszczenić się dk., szczenić się ndk.
- przym. szczeniacki, szczenięcy
- przysł. szczeniacko, szczenięco
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- łaciński: (1.1) fordus
- źródła:
- ↑
Hasło „szczenna” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Jerzy Żuławski, Stara Ziemia (wyd. 1911)
- ↑ Ferdynand Ossendowski, Postrach gór (wyd. 1937)
