skweres (język polski) edytuj

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈskfɛrɛs], AS[skferes], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. kłopot, ambaras, zamęt, zmartwienie, problem[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Światło tak dalece się już rozszerzyło, że wybuch, nastąpi przy pierwszem lepszem wydarzeniu, a wówczas będzie to harmider i skweres nielada.[2]
(1.1) Tu pod gruszką drzemał Kościuszko, dopieroż robi się skweres, • a pod drugą Kołłątaj Hugo załatwiał mały interes.[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) daw. kweres m, skweret m, skwereta m
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
przysłowie: jak jest, to szelest; jak nie ma, to skweres[4]
etymologia:
łac. quae + resco za sprawa[5][6]
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „Skweres” w: Jan Karłowicz, Słownik gwar polskich, t. VI, Akademia Umiejętności, Kraków 1900, s. 202.
  2. Przegląd Katolicki, Warszawa 1866, s. 358
  3. Tadeusz Boy-Żeleński Lament Pana Radcy nad „Basztą Kościuszki”
  4.   Hasło „być” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 47.
  5.   Hasło „skweres” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  6.   Hasło „skweres” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.