kłopot
kłopot (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) przykra sytuacja, wymagająca reakcji
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kłopot kłopoty dopełniacz kłopotu kłopotów celownik kłopotowi kłopotom biernik kłopot kłopoty narzędnik kłopotem kłopotami miejscownik kłopocie kłopotach wołacz kłopocie kłopoty
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) mieć kłopot / kłopoty • wpaść (wpadać) w kłopot • rozwiązywać (rozwiązać) kłopot / kłopoty
- synonimy:
- (1.1) problem, ambaras, powikłanie, trudność, komplikacja, przeciwność, tarapaty, szkopuł; gw. (Śląsk Cieszyński) starość, sużyni, gw. (Zaolzie) opresyj
- antonimy:
- (1.1) rozwiązanie, wyjście
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kłopotliwość ż, zakłopotanie n
- czas. kłopotać ndk., zakłopotać dk.
- przym. kłopotliwy
- przysł. kłopotliwie
- związki frazeologiczne:
- nie miała baba kłopotu, kupiła sobie prosię
- uwagi:
- Czasami stosuje się liczbę mnogą (kłopoty) na określenie pojedynczej kłopotliwej sytuacji.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) trouble, problem
- arabski: (1.1) مشكلة
- białoruski: (1.1) клопат m
- czeski: (1.1) starost ż
- duński: (1.1) problem n, knibe w, klemme w
- esperanto: (1.1) embaraso
- francuski: (1.1) trouble, problème
- jidysz: (1.1) צרה ż (core)
- kaszubski: (1.1) kłopòt m, chłopòt m, jiwer m, jiscënk m
- kazachski: (1.1) зәуір
- niderlandzki: (1.1) probleem n
- niemiecki: (1.1) Problem n
- rosyjski: (1.1) тру́дность ż, затрудне́ние n
- suahili: (1.1) janga
- szwedzki: (1.1) problem n, bekymmer n
- ukraiński: (1.1) клопіт m
- źródła:
- ↑ Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.