grubiański (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ɡruˈbʲjä̃j̃sʲci], AS[grubʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.rozs. artyk.i → j 
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) przest. ordynarny, niekulturalny, chamski, prostacki
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Od paru już lat, parę razy na tydzień słyszy ona hałaśliwe i grubiańskie kłótnie szewca i jego żony (…)[1]
(1.1) Wkrótce ozwały się trywjalne śmiechy i grubjańskie pożegnania ludzi odchodzących, których słyszano, lecz nie widziano[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / stać się / przestać być grubiańskim
synonimy:
(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) otyrhły
antonimy:
(1.1) kulturalny, subtelny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. grubiaństwo n, grubiańskość n, grubianin m, grubas m, grubaska ż, grubość ż, grubienie n, pogrubianie n, pogrubienie n
czas. grubieć ndk., pogrubiać ndk., pogrubić dk.
przym. gruby, grubawy
przysł. grubiańsko, grubo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Eliza Orzeszkowa, Jędza
  2. Aleksander Dumas (ojciec), Kawaler de Maison-Rouge (wyd. 1928)