wymowa:
IPA[ˈkwutʲɲa], AS[ku̯utʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.-ni… ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) brak zgody, ostra wymiana zdań, awantura
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Budowa domu spowodowała kłótnię małżonków.
(1.1) Moi drodzy, po co kłótnie, po co wasze swary głupie, wnet i tak zginiemy w zupie![1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) kłótnia kogoś z kimś • kłótnia między kimś (kolegami/pracownikami/wspólnikami) • wybuchła kłótnia • doszło do kłótni • wszczynać kłótnie
synonimy:
(1.1) awantura, sprzeczka, spór, st.pol. swarzenie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kłótliwość ż, kłótnik m, skłócenie n
przym. kłótliwy
przysł. kłótliwie
czas. kłócić się, kłócić, pokłócić
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Brzechwa, Na straganie