czeladź
czeladź (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. dawna służba u magnatów i szlachty używana do posług w domu, jako straż w zamku, grodzie itp., a także towarzysząca swoim panom w wyprawach wojennych; zob. też czeladź (służba) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czeladź czeladzie dopełniacz czeladzi czeladzi celownik czeladzi czeladziom biernik czeladź czeladzie narzędnik czeladzią czeladziami miejscownik czeladzi czeladziach wołacz czeladzi czeladzie
- przykłady:
- (1.1) Pan ustanowił tego niewolnika nad członkami czeladzi swojej.
- (1.1) Dawny to był zwyczaj Billewiczów, że gdy gości nie było, to z czeladzią spędzali wieczory, śpiewając pieśni pobożne i przykładem swym prostactwo budując[1].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czeladnik m, czeladnictwo n, czeladnica ż, czeladniczka ż, czeladność ż
- przym. czeladny, czeladniczy
- przysł. czeladniczo
- związki frazeologiczne:
- bez czeladzi nie dasz rady • gdzie baba rządzi, tam czeladź błądzi • Pan Bóg radzi o swej czeladzi
- etymologia:
- prasł. *čeljadь < prasł. *čelo + *-jadь < praindoeur. *kelo[2]; etymologicznie powiązane z prasł. *čelověk[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) servants, menials
- białoruski: (1.1) чэлядзь ż
- czeski: (1.1) čeleď ż
- niemiecki: (1.1) Leibeigener m
- rosyjski: (1.1) челядь ż
- ukraiński: (1.1) челядь ż
- źródła: