Podobna pisownia Podobna pisownia: Czeladź

czeladź (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈʧ̑ɛlaʨ̑], ASelać], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. dawna służba u magnatów i szlachty używana do posług w domu, jako straż w zamku, grodzie itp., a także towarzysząca swoim panom w wyprawach wojennych; zob. też czeladź (służba) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pan ustanowił tego niewolnika nad członkami czeladzi swojej.
(1.1) Dawny to był zwyczaj Billewiczów, że gdy gości nie było, to z czeladzią spędzali wieczory, śpiewając pieśni pobożne i przykładem swym prostactwo budując[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) służba, gw. (Śląsk Cieszyński) czelijadź, hasa, chasa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czeladnik m, czeladnictwo n, czeladnica ż, czeladniczka ż, czeladność ż
przym. czeladny, czeladniczy
przysł. czeladniczo
związki frazeologiczne:
bez czeladzi nie dasz radygdzie baba rządzi, tam czeladź błądziPan Bóg radzi o swej czeladzi
etymologia:
prasł. *čeljadь < prasł. *čelo + *-jadь < praindoeur. *kelo[2]; etymologicznie powiązane z prasł. *čelověk[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Henryk Sienkiewicz: Potop.
  2. 2,0 2,1 Antoni Śmieszek, Polski człowieczek = „źrenica” i kilka innych semicko-indoeuropejskich analogii znaczeniowych, „Język Polski” nr 4/1914, s. 126.