raczyć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈraʧ̑ɨʨ̑], AS[račyć]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. uraczyć)

(1.1) łaskawie zechcieć coś zrobić, być łaskawym coś zrobić (często iron.)
(1.2) częstować

czasownik zwrotny niedokonany raczyć się (dk. uraczyć się)

(2.1) delektować się czymś, częstować się czymś
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
(2.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Pan Zdzisław raczył poinformować nas listownie o zaręczynach swojej córki.
(1.1) Redakcja gazety wreszcie raczyła odpowiedzieć na mój list. Wysłałem im go dwa miesiące temu!
(1.2) Po obiedzie hrabina lubi raczyć gości kawą i ciastkami.
(2.1) Dzisiaj miałem apetyt i raczyłem się makaronem.
składnia:
(1.1) (nie) raczyć + bezok.
(1.2) raczyć + B. + N.
(2.1) raczyć się + N.
kolokacje:
synonimy:
(1.2) podejmować, częstować, fundować, stawiać
(2.1) delektować się, częstować się
antonimy:
(1.2) odmawiać, skąpić, żałować
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. raczenie n
związki frazeologiczne:
Bóg raczy wiedzieć
etymologia:
uwagi:
(1.1) słowo to zazwyczaj nadaje wypowiedzi bardziej elegancki ton
tłumaczenia:
źródła: