רבֿ

רבֿ (jidysz)

(1.1) רבֿ

transliteracja:

YIVO: rv; polska: rw

transkrypcja:

YIVO: lp rov, lm rabonim; polska: lp row, lm rabonim

wymowa:

IPA: /ˈʀɔv/, lm /ʀaˈbɔnim/; IPA: [ˈʀɔv], lm [ʀaˈbɔnɪm]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) żyd. rel. rabin ortodoksyjny

(1.2) pot. herszt, przywódca bandy złodziei

odmiana:

(1.1-2) lp רבֿ; lm רבנים

przykłady:

(1.1) אין וואַרשע איז ער געווען גאַנץ פֿרעמד צווישן זײַנע חבֿרים: זײַן טאַטע איז געווען אַ רבֿ, בעת אַנדערע פֿאָטערס האָבן געהאַט ראַיעלע פּרנסות.‏ → W Warszawie był całkiem obcy wśród swoich towarzyszy: jego tata był rabinem, podczas gdy inni ojcowie mieli porządne źródła dochodów.

(1.1) ערשט נישט לאַנג קומט מיר אָן אַ בריוו פֿון אַ ישיבֿה פֿון ירושלים. אַ שיינער בריוו, מיט אַ מגן־דוד, מיט אַ שטעמפּל און מיט חתימות פֿון רבנים.‏ → Właśnie niedawno przychodzi do mnie list z jesziwy w Jerozolimie. Piękny list, z gwiazdą Dawida, z pieczęcią i z podpisami rabinów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. רבי, רבילע, רביניו, רביצין, רבנות, רבישאַפֿט, רביסטווע

zdrobn. רבֿל

przym. רבייִש, רביש, רבניש

wykrz. רבותי, רבותים

grzecz. רב, רבי, רבנו

związki frazeologiczne:

הערן ווי דעם רבֿ → puszczać mimo uszu, nie zwracać uwagi

שלעפּן צום רבֿ → podawać do sądu, pozywać do sądu rabinackiego

ניט גיין צום רבֿ → dogadać się, dojść do porozumienia

etymologia:

hebr. רב (raw)

uwagi:

por. רב • רבי • ראַבינער

źródła: