przychodzić (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[pʃɨˈxɔʥ̑iʨ̑], AS[pšyχoʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. przyjść)

(1.1) przybywać dokądś
(1.2) o czasie, zjawisku: następować
(1.3) o listach, wiadomościach: dochodzić do adresata
(1.4) dawać się osiągnąć
(1.5) daw. gw. (Wilno) wypadać[1]
odmiana:
(1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Często przychodzą do nas goście.
(1.2) Przyszedł czas na naukę.
(1.3) Co tydzień przychodzi do mnie list od wnuka.
(1.4) Łatwo mi przychodzi nauka angielskiego.
składnia:
(1.4) przychodzić + C.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przybywać, zjawiać się, pojawiać się, nadchodzić
(1.2) nadchodzić
(1.3) docierać
antonimy:
(1.1) odchodzić
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przychód m, przychodnia ż, przychodowość ż, przychodzień m, przychodźca m, przychodźstwo n, przychodzenie n, przyjście n
czas. przyjść dk., przychodować ndk./dk.
przym. przychodowy
związki frazeologiczne:
przychodzić na światkto późno przychodzi, sam sobie szkodzimądrość przychodzi z laty, acz nie każdy mądry, kto brodaty (sic!)
etymologia:
(1.1-3) pol. przy- + chodzić
uwagi:
(1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wypadać
tłumaczenia:
źródła:
  1. S. Bogorja, Mowa polska na Litwie, „Poradnik Językowy” nr 7/1908, s. 109.