zdziczenie
zdziczenie (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) powrót lub osiągnięcie stanu dzikości
- (1.2) utracenie cech świadczących o byciu cywilizowanym
- (1.3) utracenie umiejętności i chęci nawiązywania kontaktu
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zdziczenie zdziczenia dopełniacz zdziczenia zdziczeń celownik zdziczeniu zdziczeniom biernik zdziczenie zdziczenia narzędnik zdziczeniem zdziczeniami miejscownik zdziczeniu zdziczeniach wołacz zdziczenie zdziczenia
- przykłady:
- (1.1) Bywają ogródki zupełnie zaniedbane, objęte zdziczeniem, lecz mające duży, swoisty powab[1].
- (1.2) Słyszymy o okropnych upadkach i zdziczeniach, o zbrodniach i występkach, ale jakże często źródło złego wynikło ze smutnej sierocej doli?[2]
- kolokacje:
- (1.2) absolutne / moralne / prawdziwe zdziczenie • zdziczenie obyczajów / wojenne • objawy zdziczenia
- synonimy:
- (1.2) barbaryzacja, brutalizacja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dzicz ż, dziczenie n, dziczyzna ż, dzik mzw, dziki mos, dzikość ż, dzikus mos, dzikuska ż
- czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.
- przym. zdziczały, dziczy, dziki
- przysł. dziko
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- zwykle w lp
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Feliks Brodowski, Dziecię Symchy, 1905.
- ↑ Adolf Suligowski, Przy założeniu kamienia węgielnego..., 1905.
- ↑ Hasło „zdziczenie” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.