dzikość

dzikość (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest dzikie, nieokiełznane, nieoswojone

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dzicz ż, zdziczenie n, dziczyzna ż, dziki mos, dzikus m, dzikarz mzw, dzikuska ż

czas. dziczeć ndk., dziczeć ndk., zdziczeć dk.

przym. dziki, zdziczały, dziczy

przysł. dziko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wildness
• arabski: (1.1) وحشية ż (wāḥšīya), فراسة ż (fírāsa)
• białoruski: (1.1) дзікасць ż
• francuski: (1.1) férocité ż
• japoński: (1.1) 野性(やせい) (yasei)
• ormiański: (1.1) վայրենություն (vayrenutʿyun)
• rosyjski: (1.1) дикость ż
• turecki: (1.1) yaban
• ukraiński: (1.1) дикість ż
• włoski: (1.1) ferinità ż, sfrenatezza ż, selvaticità ż, scapestrataggine ż, selvatichezza ż

źródła: