dziko

dziko (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʥ̑ikɔ], AS: [ʒ́iko], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

przysłówek sposobu

(1.1) w sposób dziki

odmiana:

przykłady:

(1.1) Poczuła się nagle dziko szczęśliwa, że on jest obok. Że trzyma jej dłoń w swojej ręce, że ją do siebie przytula.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dziko żyjący / rosnący

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. dziki, dziczy, zdziczały

rzecz. zdziczenie n, dzikość ż, dzikus m, dzikuska ż, dzicz ż, dziczyzna ż, dzik m, dziki mos

czas. dziczeć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wildly, savagely
• białoruski: (1.1) дзіка
• czeski: (1.1) divoce, divoko
• francuski: (1.1) sauvagement
• rosyjski: (1.1) дико
• ukraiński: (1.1) дико

źródła: