wystarczyć

wystarczyć (język polski)

wymowa:

IPA: [vɨˈstart͡ʃɨt͡ɕ], AS: [vystarčyć]

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wystarczać)

(1.1) być w odpowiedniej ilości lub liczbie do wykonania jakiejś czynności, nie zabraknąć

(1.2) stać się dostatecznym powodem czegoś (zob. warunek wystarczający)

(1.3) zastąpić kogoś lub coś, spełnić czyjąś rolę

odmiana:

(1.1-3) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		wystarczyć
czas przyszły prosty		wystarczę	wystarczysz	wystarczy	wystarczymy	wystarczycie	wystarczą
czas przeszły	m	wystarczyłem	wystarczyłeś	wystarczył	wystarczyliśmy	wystarczyliście	wystarczyli
	ż	wystarczyłam	wystarczyłaś	wystarczyła	wystarczyłyśmy	wystarczyłyście	wystarczyły
	n	wystarczyłom	wystarczyłoś	wystarczyło
pozostałe formy czas zaprzeszły m wystarczyłem był wystarczyłeś był wystarczył był wystarczyliśmy byli wystarczyliście byli wystarczyli byli ż wystarczyłam była wystarczyłaś była wystarczyła była wystarczyłyśmy były wystarczyłyście były wystarczyły były n wystarczyłom było wystarczyłoś było wystarczyło było tryb przypuszczający m wystarczyłbym, byłbym wystarczył wystarczyłbyś, byłbyś wystarczył wystarczyłby, byłby wystarczył wystarczylibyśmy, bylibyśmy wystarczyli wystarczylibyście, bylibyście wystarczyli wystarczyliby, byliby wystarczyli ż wystarczyłabym, byłabym wystarczyła wystarczyłabyś, byłabyś wystarczyła wystarczyłaby, byłaby wystarczyła wystarczyłybyśmy, byłybyśmy wystarczyły wystarczyłybyście, byłybyście wystarczyły wystarczyłyby, byłyby wystarczyły n wystarczyłobym, byłobym wystarczyło wystarczyłobyś, byłobyś wystarczyło wystarczyłoby, byłoby wystarczyło imiesłów przysłówkowy uprzedni wystarczywszy

przykłady:

(1.1) Miejsc w autokarze wystarczyło dla wszystkich – każdy mógł usiąść.

(1.2) Wystarczy, że się uśmiechniesz, a wszyscy milej na ciebie patrzą.

(1.2) Wystarczyło półtora roku temu ze mną porozmawiać zamiast się głupkowato bawić w ciuciubabkę.

(1.3) Kiedy Ania chodziła z Rafałem, wystarczył jej za wszystkie koleżanki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) starczyć; gw. (Śląsk Cieszyński) styknyć

antonimy:

(1.1) braknąć, zabraknąć

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wystarczanie n, wystarczalność ż

czas. wystarczać ndk.

przym. wystarczalny, wystarczający

przysł. wystarczająco, niewystarczająco

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) suffice
• arabski: (1.1) كفى
• chiński standardowy: (1.1) 够 (gòu); (1.2) 够 (gòu)
• czeski: (1.1) stačit
• dolnołużycki: (1.1) dosegaś
• duński: (1.1) række
• esperanto: (1.1) sufiĉi
• hiszpański: (1.1) bastar
• interlingua: (1.1) sufficer, bastar
• kataloński: (1.1) bastar
• niemiecki: (1.1) ausreichen; (1.2) es reicht … aus
• nowogrecki: (1.1) αρκώ
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)  ,      ,    
• rosyjski: (1.1) хватить; (1.2) хватить
• szwedzki: (1.1) räcka, räcka till, förslå
• ukraiński: (1.1) ви́стачити

źródła: