koleżanka (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌkɔlɛˈʒãnka], AS[koležãnka], zjawiska fonetyczne: nazal.-nk- akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) towarzyszka nauki lub zabawy
(1.2) towarzyszka pracy
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Adelajda to imię mojej najlepszej koleżanki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) znajoma, kumpelka, kumpela, reg. śl. kamaradka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. koleś m, koleżeństwo n, kolegowanie n
forma męska kolega m
czas. kolegować się, kolegować
przym. koleżeński
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: kolega
źródła: