warunek wystarczający

warunek wystarczający (język polski)

wymowa:

IPA: [vaˈrũnɛɡ ˌvɨstarʧ̑aˈjɔ̃nʦ̑ɨ], AS: [varũneg vystarčai ̯õncy], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą • udźw. międzywyr.• akc. pob. ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) log. warunek, który, gdy zostanie spełniony, zapewnia prawdziwość zdania

odmiana:

(1.1) związek zgody;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	warunek wystarczający	warunki wystarczające
dopełniacz	warunku wystarczającego	warunków wystarczających
celownik	warunkowi wystarczającemu	warunkom wystarczającym
biernik	warunek wystarczający	warunki wystarczające
narzędnik	warunkiem wystarczającym	warunkami wystarczającymi
miejscownik	warunku wystarczającym	warunkach wystarczających
wołacz	warunku wystarczający	warunki wystarczające

przykłady:

(1.1) Warunkiem wystarczającym by być wysoko, jest wejść na drzewo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) używa się zdania jeżeli …, to …; implikacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) baldintza nahiko
• duński: (1.1) tilstrækkelig betingelse w
• hiszpański: (1.1) condición suficiente ż
• niemiecki: (1.1) hinreichende Bedingung ż

źródła: