utrzymywać (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌuṭʃɨ̃ˈmɨvat͡ɕ], AS[uṭšỹmyvać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. utrzymać)

(1.1) zachowywać coś w określonym stanie
(1.2) mieć kogoś lub coś na utrzymaniu
(1.3) popierać pogląd, powtarzać jakąś opinię

czasownik zwrotny utrzymywać się (dk. utrzymać się)

(2.1) opłacać swoje potrzeby
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIIIa
(2.1) koniugacja VIIIa
przykłady:
(1.1) Nadal utrzymujesz kontakt z Adamem?
(1.2) Jesteś dorosły, matka nie może cię dłużej utrzymywać.
(1.3) Wciąż utrzymuje, że nic nie ukradł.
(2.1) Ona utrzymuje się z własnych pieniędzy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) utrzymywać kontakt / relacje / łączność
(1.3) utrzymywać, że
(2.1) utrzymywać się samemu / z zasiłku
synonimy:
(1.1) podtrzymywać, zachowywać
(1.2) mieć na utrzymaniu, dbać, wspierać
(1.3) podtrzymywać, twierdzić, obstawać, pot. upierać się
antonimy:
(1.2) porzucać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. utrzymywanie n, utrzymanie n, utrzymanek m, utrzymanka ż, trzymanie n
czas. trzymać ndk.
związki frazeologiczne:
rzetelny rachunek utrzymuje przyjaźń
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: