łączność

łączność (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈwɔ̃n͇ʧ̑nɔɕʨ̑], AS: [u̯õṇčność], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ą 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) działania składające się na utrzymanie kontaktu

(1.2) odprzym. cecha tego, co jest łączne

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	łączność
dopełniacz	łączności
celownik	łączności
biernik	łączność
narzędnik	łącznością
miejscownik	łączności
wołacz	łączności

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) mieć łączność z kimś

synonimy:

(1.1) komunikacja, wspólnota, kontakt

antonimy:

(1.1) izolacja

hiperonimy:

(1.2) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łącznik m, łączniczka ż, połączenie n

czas. łączyć, połączyć, wyłączyć, przyłączyć

przym. łącznościowy, łączny, łącznikowy

przysł. łącznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) communication
• białoruski: (1.1) сувязь ż
• francuski: (1.1) communication
• hiszpański: (1.1) comunicación ż
• interlingua: (1.1) communication
• kaszubski: (1.1) łączba ż
• kazachski: (1.1) байланыс
• nowogrecki: (1.1) επικοινωνία ż
• rosyjski: (1.1) коммуникация ż

źródła: