podtrzymywać (język polski)

edytuj
 
oni podtrzymują (1.1) klapę
wymowa:
IPA[ˌpɔtṭʃɨ̃ˈmɨvaʨ̑], AS[potṭšỹmyvać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. podtrzymać)

(1.1) trzymać kogoś lub coś, nie dać komuś, czemuś upaść, być podporą czegoś[1]
(1.2) przen. dodać komuś otuchy[1]
(1.3) przen. udzielić komuś lub czemuś pomocy, poparcia[1]
(1.4) nie dopuścić do osłabienia, przerwania, naruszenia czegoś[1]

czasownik zwrotny niedokonany podtrzymywać się (dk. podtrzymać się)

(2.1) trzymając siebie wzajemnie, uchronić się przed wypadkiem[2]
(2.2) dodać sobie wzajemnie otuchy[2]
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIIIa
przykłady:
(1.1) Słup podtrzymuje dach.
(1.1) Stemple podtrzymywały strop chodnika.
(1.2) Katarzynę podtrzymywała nadzieja powrotu.
(1.2) W chwilach zwątpienia podtrzymywał na duchu.
(1.4) Wczorajszego wieczoru Andrzej długo podtrzymywał ogień.
(2.2) Koledzy podtrzymywali się wzajemnie na duchu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) utrzymywać, trzymać, podpierać
(1.2) dodawać otuchy, wspierać
(1.3) popierać
(1.4) przestrzegać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. podtrzymywanie n, podtrzymka ż
czas. trzymać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Hasło „podtrzymywać” w: Słownik języka polskiego, praca zbiorowa, pod red. Elżbiety Sobol, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14627-6, s. 680.
  2. 2,0 2,1 Hasło „podtrzymywać się” w: Słownik języka polskiego, praca zbiorowa, pod red. Elżbiety Sobol, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14627-6, s. 680.