sklep z przyprawami (1.1)
wymowa:
IPA[pʃɨˈprava], AS[pšyprava], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kulin. spoż. składnik dodawany do potrawy w celu poprawienia jej smaku lub zapachu; zob. też przyprawa w Wikipedii
(1.2) st.pol. sprzęt, przybory, wyposażenie[1]
(1.3) środ. przestępcze herbata[2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W mojej kuchni używam wielu orientalnych przypraw.
(1.1) Sanepid wykrył w przyprawach dwukrotne przekroczenie dopuszczalnych norm substancji konserwujących.
(1.1) Zupa ma ostry smak dzięki przyprawom.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) anyż, bazylia, chili, cukier, cukier wanilinowy, cukier waniliowy, cynamon, czarnuszka, czosnek, gałka muszkatołowa, goździki, imbir, kardamon, kmin, kminek, kolendra, kozieradka, kurkuma, laska wanilii, lubczyk, majeranek, mięta, oregano, pieprz, pieprz ziołowy, sól, szafran, tymianek, ziele angielskie
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przyprawianie n, przyprawnik m
czas. przyprawiać ndk., przyprawić dk., doprawiać ndk., doprawić dk.
przym. przyprawowy, przyprawny
związki frazeologiczne:
więcej przyprawy niż potrawy
etymologia:
(1.1) rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego pol. przyprawić[3]
uwagi:
zob. też przyprawa w Wikicytatach
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: herbata
źródła:
  1. Aleksander Zajda, Analiza a synteza w rozwoju słownictwa polskiego, w: Historia języka, dialektologia, onomastyka w nowych kontekstach interpretacyjnych pod red. Renaty Przybylskiej, Macieja Raka, Agaty Kwaśnickiej-Janowicz, Wydawnictwo UJ, Kraków 2018, s. 131.
  2. Monika Bąk, Tatiana Kwiatkowska, System wartości i oceny na materiale odzieży i jedzenia w rosyjskim i polskim żargonie przestępczym, w: Лексика подстандарта, t. 2, Современные жаргоны и их описание, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2009, s. 114.
  3.   Hasło „przyprawa” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.