dwukrotny
dwukrotny (język polski) edytuj
- znaczenia:
przymiotnik[1]
- (1.1) odbywający się/powtarzający się dwa razy
- (1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś dwa razy
- (1.3) dwa razy większy bądź mniejszy od czegoś
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dwukrotny dwukrotna dwukrotne dwukrotni dwukrotne dopełniacz dwukrotnego dwukrotnej dwukrotnego dwukrotnych celownik dwukrotnemu dwukrotnej dwukrotnemu dwukrotnym biernik dwukrotnego dwukrotny dwukrotną dwukrotne dwukrotnych dwukrotne narzędnik dwukrotnym dwukrotną dwukrotnym dwukrotnymi miejscownik dwukrotnym dwukrotnej dwukrotnym dwukrotnych wołacz dwukrotny dwukrotna dwukrotne dwukrotni dwukrotne nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) O ile armata uzyskała ocenę pozytywną, to urządzenia do kierowania ogniem z powodu dwukrotnych awarii zdyskwalifikowano[2].
- (1.3) Przebicie jest więc dwukrotne. – Z tego, co zarabiamy, możemy utrzymać rodziny, dać pracę kilkudziesięciu pracownikom firmy i kolejnym, od których odbieramy makulaturę – mówi Sobczyk[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dwukrotność ż
- przysł. dwukrotnie, dwakroć, podwójnie
- licz. dwakroć
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- Według dawniejszej terminologii wyraz zaliczano do liczebników wielokrotnych.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) twofold
- białoruski: (1.1) двухразовы, двухкратны; (1.3) двухкратны
- bułgarski: (1.1) двукратен; (1.2) двукратен
- esperanto: (1.1) duobla
- niemiecki: (1.1) zweimalig
- rosyjski: (1.1) двукратный
- źródła:
- ↑
Hasło „dwukrotny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Piotr Matejuk, Wojskowe przyrządy optyczne w II Rzeczypospolitej, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Ewelina Zambrzycka, Złote góry makulatury, „Ozon nr 3”, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
