ligawka (1.1) podlaska
wymowa:
IPA[lʲiˈɡafka], AS[lʹigafka], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. etn. ludowy instrument dęty wykonany z wydrążonego, przeciętego wzdłuż pnia drzewa, np. olchy, owiniętego łykiem; wydaje przenikliwy, donośny dźwięk; podobny do trombity i bazuny; zob. też ligawka w Wikipedii
(1.2) żart. członkini Ligi Kobiet[1]
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Potem spod boru, spod ciemnego ozwała się przeciągle ligawka[2]
(1.1) Ligawka miała dziwny głos płaczu i skargi, jakby jęk duszy tych wierzbin, tych drzew tęskniących za słońcem, za wichrem, co buja po polach […][3]
(1.1) Wyznaję, że ta ligawka pięknie gra[4].
(1.1) (…) tony ligawek pastuszych się odzywały i śpiewały żale jakieś prostacze, dziecięce, jakby żale dzieci, co pogubiły ojców […][5]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: ligawa
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. IV, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 136.
  2. Henryk Sienkiewicz, Za chlebem
  3. Władysław Reymont, Pewnego dnia...
  4. Stefan Żeromski, Róża
  5. Władysław Reymont, Fermenty