wymowa:
IPA[ˈskarɡa], AS[skarga]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wypowiedź, w której ktoś uskarża się na coś[1]
(1.2) obwinianie kogoś o coś[1]
(1.3) praw. akt oskarżenia prywatnego w procesie karnym lub powództwo w sprawie cywilnej[1]
(1.4) praw. środek odwoławczy przysługujący stronom i innym uczestnikom postępowania przed określonym organem, zmierzający do zmiany lub uchylenia orzeczenia tego organu[1]
(1.5) praw. adm. środek prawny służący obywatelom i innym podmiotom w przypadku zaniedbania lub nienależytego wykonywania zadań przez organy administracji albo przez ich pracowników, naruszenia praworządności lub interesów skarżących, a także w razie przewlekłego lub biurokratycznego załatwiania spraw[2]; zob. też skarga w Wikipedii
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Linia telefoniczna stacji została zalana skargami słuchaczy.
(1.3) Dzwony kościelne dzwonią bez przerwy, wkrótce wniosę skargę do urzędu gminy.
(1.4) UE przyjęła skargę Hiszpanii w sprawie reform dotyczących oleju i bawełny.
składnia:
kolokacje:
(1.1) skarga na chorobę / brak pieniędzy
(1.2) skarga do dyrektora / kierownika • skarga na funkcjonariuszy / pracowników / urzędników • skarga na bezczynność / opieszałość / działalność
(1.4) skarga kasacyjna / konstytucyjna
(1.5) złożyć / składać skargę • przedmiot skargi • rozpatrzyć / rozpatrywać / załatwiać / załatwić skargę • uznać skargę za zasadną / za bezzasadną • skarga na bezczynność organu / przewlekłość postępowania
synonimy:
(1.1) biadolenie, jeremiada, lament, narzekanie, utyskiwanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skargowość ż, skarżenie n
czas. uskarżać się, zaskarżyć, skarżyć ndk., poskarżyć dk.
przym. skargowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *skrъgati, prasł. *skrъžǫskrzeczeć, zgrzytać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3   Hasło „skarga” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. art. 227 Kodeksu postępowania administracyjnego