kanapowiec (język polski) edytuj

 
kanapowiec (1.1)
 
kanapowiec (1.2)
 
kanapowcy (2.1)
wymowa:
IPA[ˌkãnaˈpɔvʲjɛʦ̑], AS[kãnapovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) pot. domowy pies lub kot, który lubi długo wylegiwać się, np. na kanapie lub na łóżku
(1.2) pot. o małym, pokojowym, spokojnym psie (najczęściej z grupy psów do towarzystwa i ozdobnych), który nie wymaga dużo ruchu

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. człowiek, który lubi długo wylegiwać się, np. na kanapie
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.2) Znam wiele labradorów i ich właścicieli i każdy z nich to pospolity kanapowiec[1].
(1.2) W ciasnym mieszkaniu nie można trzymać psa, który wymaga dużo ruchu. Lepszy jest tym w przypadku jakiś kanapowiec.
(2.1) Podobno połowa Polaków to kanapowcy, którzy nad uprawianie sportu przedkładają wylegiwanie się przed telewizorem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) pies kanapowy, pies pokojowy
(2.1) wygodnicki, piecuch, sybaryta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kanapa ż, kanapka ż, kanapeczka ż
przym. kanapowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. kanapa + -owiec
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. z Internetu.