uprawiać
uprawiać (język polski)
edytuj- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany
- (1.1) zajmować się uprawą rośliny lub ziemi
- (1.2) zajmować się regularnie jakąś czynnością
- odmiana:
- (1.1-2) koniugacja I
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik uprawiać czas teraźniejszy uprawiam uprawiasz uprawia uprawiamy uprawiacie uprawiają czas przeszły m uprawiałem uprawiałeś uprawiał uprawialiśmy uprawialiście uprawiali ż uprawiałam uprawiałaś uprawiała uprawiałyśmy uprawiałyście uprawiały n uprawiałom uprawiałoś uprawiało tryb rozkazujący niech uprawiam uprawiaj niech uprawia uprawiajmy uprawiajcie niech uprawiają pozostałe formy czas przyszły m będę uprawiał,
będę uprawiaćbędziesz uprawiał,
będziesz uprawiaćbędzie uprawiał,
będzie uprawiaćbędziemy uprawiali,
będziemy uprawiaćbędziecie uprawiali,
będziecie uprawiaćbędą uprawiali,
będą uprawiaćż będę uprawiała,
będę uprawiaćbędziesz uprawiała,
będziesz uprawiaćbędzie uprawiała,
będzie uprawiaćbędziemy uprawiały,
będziemy uprawiaćbędziecie uprawiały,
będziecie uprawiaćbędą uprawiały,
będą uprawiaćn będę uprawiało,
będę uprawiaćbędziesz uprawiało,
będziesz uprawiaćbędzie uprawiało,
będzie uprawiaćczas zaprzeszły m uprawiałem był uprawiałeś był uprawiał był uprawialiśmy byli uprawialiście byli uprawiali byli ż uprawiałam była uprawiałaś była uprawiała była uprawiałyśmy były uprawiałyście były uprawiały były n uprawiałom było uprawiałoś było uprawiało było forma bezosobowa czasu przeszłego uprawiano tryb przypuszczający m uprawiałbym,
byłbym uprawiałuprawiałbyś,
byłbyś uprawiałuprawiałby,
byłby uprawiałuprawialibyśmy,
bylibyśmy uprawialiuprawialibyście,
bylibyście uprawialiuprawialiby,
byliby uprawialiż uprawiałabym,
byłabym uprawiałauprawiałabyś,
byłabyś uprawiałauprawiałaby,
byłaby uprawiałauprawiałybyśmy,
byłybyśmy uprawiałyuprawiałybyście,
byłybyście uprawiałyuprawiałyby,
byłyby uprawiałyn uprawiałobym,
byłobym uprawiałouprawiałobyś,
byłobyś uprawiałouprawiałoby,
byłoby uprawiałoimiesłów przymiotnikowy czynny m uprawiający, nieuprawiający ż uprawiająca, nieuprawiająca uprawiające, nieuprawiające n uprawiające, nieuprawiające imiesłów przymiotnikowy bierny m uprawiany, nieuprawiany uprawiani, nieuprawiani ż uprawiana, nieuprawiana uprawiane, nieuprawiane n uprawiane, nieuprawiane imiesłów przysłówkowy współczesny uprawiając, nie uprawiając rzeczownik odczasownikowy uprawianie, nieuprawianie
- przykłady:
- (1.1) Na tym polu uprawialiśmy kartofle, ale teraz ziemia leży odłogiem.
- (1.1) Gdy rolę tę będziesz uprawiał, nie da ci już ona więcej plonu[1].
- (1.2) Od dziecka uprawiam szermierkę.
- kolokacje:
- (1.1) uprawiać żyto / pszenicę / buraki / … • uprawiać pole / działkę / zagon / ogródek / …
- (1.2) uprawiać sport / piłkę nożną / karate / poezję / … • uprawiać seks → odbywać stosunek seksualny
- synonimy:
- (1.1) hodować
- (1.2) zajmować się, oddawać się, poświęcać się
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uprawiać własny ogródek
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cultivate; (1.2) practise
- arabski: (1.1) حرث
- białoruski: (1.2) займацца
- duński: (1.1) kultivere; (1.2) dyrke
- esperanto: (1.1) kultivi
- hiszpański: (1.1) cultivar; (1.2) practicar, dedicarse, cultivar
- japoński: (1.2) やる
- jidysz: (1.1) באַאַרבעטן (baarbetn); (1.2) באַאַרבעטן (baarbetn)
- litewski: (1.1) užsiimti; (1.2) praktikuoti
- łaciński: (1.1) colo
- niderlandzki: (1.1) telen
- niemiecki: (1.1) anbauen (1.2) treiben
- rosyjski: (1.1) возделывать, обрабатывать, выращивать; (1.2) заниматься
- slovio: (1.1) zemdelat / земделат
- szwedzki: (1.1) odla, bruka; (1.2) bedriva, idka, utöva, syssla, hålla på, ägna sig
- ukraiński: (1.1) вирощувати; (1.2) займатися
- włoski: (1.1) coltivare; (1.2) praticare, esercitare, fare
- źródła:
- ↑ Księga Rodzaju 4,12, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Czesław Jakubiec).