wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zażenować)

(1.1) sprawiać, że ktoś czuje się zakłopotany

czasownik zwrotny niedokonany żenować się (dk. zażenować się)

(2.1) czuć się zakłopotanym
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Nie przeszkadza mi, jeśli ktoś zaklnie na meczu, ale żenuje, gdy inwektywy padają w stronę sędziego[1].
(2.1) Obyczaje cywilizacji wykazują pewną trwałość i Niemcy w okupowanej zachodniej Europie najwyraźniej się żenowali, nie ujawniając swoich celów, natomiast w Polsce występowali zupełnie otwarcie[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) krępować, zawstydzać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. żenua ż, żenadówa ż, zażenowanie n, żenada ż
czas. zażenować dk.
przym. żenujący, zażenowany
przysł. żenująco
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. gêner[3] + pol. -ować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Małgorzata Iskra, Odezwij się, a powiem ci, kim jesteś, „Gazeta Krakowska”, 2007-06-16, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Czesław Miłosz, Abecadło Miłosza, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3.   Hasło „żenować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.