padać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈpadaʨ̑], AS[padać]
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. paść)

(1.1) w sposób gwałtowny zmieniać pozycję z pionowej na poziomą
(1.2) zlatywać, lecieć w dół
(1.3) o terytorium: ulegać przed siłami nieprzyjaciela
(1.4) z podmiotem nieżywotnym nastąpić, wybrać cel, zostać wylosowanym
(1.5) ginąć gwałtowną śmiercią
(1.6) o zwierzętach: zdychać
(1.7) meteorol. o opadach atmosferycznych: opadać na powierzchnię (z podmiotem domyślnym w 3 os. lp rodzaju nijakiego)
(1.8) pot. o bateriach: wyczerpywać się
(1.9) pot. o urządzeniach: psuć się

czasownik przechodni niedokonany (dk. pedzieć)

(2.1) gw. (Śląsk Cieszyński) powiadać, opowiadać, mówić
odmiana:
(1.1-9) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Panna Zuzanna padła zemdlona.
(1.3) Szczecin padł po dość krótkiej obronie.
(1.4) Wygrana padła na 2, 4 oraz 7. Spojrzenie moje padło na Elwirę.
(1.5) Janek Wiśniewski padł.
(1.6) Od wejścia do UE zaczęły mi padać krowy.
(1.7) Znów pada śnieg z deszczem. Wczoraj znów padało.
(2.1) Starka padali, co przed wojną sam mieszkało kupa Niemców.Babcia mówiła, że przed wojną mieszkało tu dużo Niemców.
składnia:
kolokacje:
(1.1) padać komuś w ramiona
(1.4) wybór / wzrok / spojrzenie pada na coś
(1.5) padać trupem
(1.7) pada deszcz / grad / śnieg
synonimy:
(1.2) spadać
(1.5) ginąć
(2.1) gw. (Śląsk Cieszyński) godać, łozprawiać
antonimy:
(1.1) wstawać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-9) rzecz. pad m, padałka ż, padlina ż, padło n, padalec m, padanie n, padnięcie n; czas. paść dk.; przym. padlinowy, padaczkowy, padaczkowaty, padalczy; wykrz. padnij
(2.1) czas. pedzieć dk.
związki frazeologiczne:
(1.1-9) padać jak muchypadać na kolanapadać z nógjak w świętą Annę deszcz pada, to robak orzechy zjada
(2.1) padosz abo godosz? (zapytanie w stosunku do osób przekazujących niewiarygodne informacje, mitomanów, krętaczy)
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: mówić
źródła: