zawstydzać (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[zaˈfstɨd͡zat͡ɕ], AS[zafstyʒać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zawstydzić)

(1.1) sprawiać, że ktoś czuje zawstydzenie, wstyd, zakłopotanie

czasownik zwrotny niedokonany zawstydzać się (dk. zawstydzić się)

(2.1) odczuwać zawstydzenie
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Specjalnie nie zamieszczamy takich listów, aby kogoś nie zawstydzać, bo to sprawy bardzo delikatne[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zawstydzanie n, zawstydzenie, wstyd
czas. wstydzić się, zawstydzić
ims. zawstydzony
przym. zawstydzony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(2.1) częściej w aspekcie dokonanym
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mariola Wołochowicz, Porozmawiaj ze mną. Rozmowy z dziećmi o seksualności, 2010, Narodowy Korpus Języka Polskiego.