wymowa:
IPA[ˌɔkuˈpɔvaʨ̑], AS[okupovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) zbrojnie zajmować terytorium innego państwa
(1.2) długo zajmować jakieś miejsce w jakimś celu
(1.3) pot. długo czegoś używać
(1.4) daw. poświęcać coś w zamian, opłacać coś[1]
(1.5) daw. wynagradzać, odkupywać[1]

czasownik zwrotny niedokonany okupować się

(2.1) daw. okupywać się, wykupywać się[1]
odmiana:
(1.1-5) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.2) Ich radosny wrzask płoszył gromady wron, które okupowały dekle śmietników, i nakładał się na dwa zgrzytliwe odgłosy[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. okupacja ż, okupowanie n, okupant m
przym. okupacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-3) łac. occupo[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „okupować II” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Marek Krajewski, Koniec świata w Breslau, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3.   Hasło „okupować I” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.