wyniszczenie (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. doprowadzić do utraty możliwości funkcjonowania a nawet całkowitego unicestwienia
(1.2) książk. spowodować upadek ekonomiczny
(1.3) książk. poważnie osłabić organizm
(1.4) książk. zabicie grupy ludzi
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Wysłałem w jej ślady gońca zaufanego, któremu kazałem oddać królowej wiązankę rzadkiej trawy górskiej najlepszy środek na wyniszczenie włosów na ciele...[1]
(1.2) Co rząd zrobi, by zapobiec wyniszczeniu gospodarki?
(1.3) Tak samo jak pan, leczył się tajemniczo za pomocą trucizn, które, jak mu się zdawało, przynosiły mu ulgę, lecz które sprowadziły zupełne wyniszczenie... W chwili gdy mniemał że jest wyleczony, zakończył życie...[2]
(1.4) Niemcom i Rosjanom zależało na wyniszczeniu narodu polskiego.
składnia:
(1.1) wyniszczenie + D.
kolokacje:
(1.3) wyniszczenie ciała / organizmu • wyniszczenie chorobą / zimnem
(1.4) wyniszczenie chrześcijan / Polaków / Żydów • wyniszczenie całkowite
synonimy:
(1.1) zniszczenie, zrujnowanie
(1.2) zrujnowanie
(1.3) zniszczenie, zrujnowanie
(1.4) zabicie, zamordowanie, zgładzenie, zlikwidowanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wyniszczanie n
czas. wyniszczyć dk., wyniszczać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. niszczyć
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Aleksandr Kuprin, Miłość Sulamity (tłum. Edmund Jezierski, wyd. 1911)
  2. Xavier de Montépin, Zemsta za zemstę (tłum. T. Marenicz, wyd. 1883)