wymowa:
IPA[truˈt͡ɕizna], AS[trućizna], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) toksykol. substancja mogąca zakłócić funkcjonowanie organizmu lub spowodować śmierć; zob. też trucizna w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dali mi jako pokarm truciznę, / a gdy byłem spragniony, poili mnie octem[1].
(1.1) Dla żartu z butelki z trucizną usunął etykietę z trupią czaszką i skrzyżowanymi piszczelami.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zażywać / zażyć / wziąć truciznę
synonimy:
(1.1) toksyna, trutka, jad; gw. (Górny Śląsk) gid
antonimy:
(1.1) odtrutka, antidotum
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) strychnina, cyjanek
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trutka ż, truciciel mos/mrz, trucicielka ż, trucie n, zatrucie n, odtrutka ż
czas. truć ndk., otruć dk., wytruć dk., struć dk., podtruć dk., zatruć dk.
przym. trujący, otruty, podtruty, struty
przysł. trująco
ims. trujący
związki frazeologiczne:
pochlebstwo gorsze niż trucizna
etymologia:
pol. trucie + -izna[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Księga Psalmów 69,22, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Augustyn Jankowski, Lech Stachowiak).
  2. Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 270.