wykształcony (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌvɨkʃtawˈt͡sɔ̃nɨ], AS[vykštau̯cõny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który posiadł szeroką wiedzę, ukończył jakąś szkołę, zwłaszcza wyższą uczelnię

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wykształcić
odmiana:
(1.1)
(2.1) zob. wykształcić
przykłady:
(1.1) Leonardo da Vinci był człowiekiem wszechstronnie wykształconym, mimo że nigdy nie odbył studiów uniwersyteckichbył samoukiem.
(1.1) Naszą nadzieją i szansą na dalszy rozwój jest otwarte i dobrze wykształcone młode pokolenie.
(2.1) od tysięcy lat w żołądkach ludzi i zwierząt jest bardzo silne stężenie kwasu solnego i enzymów. To wykształcona w wyniku ewolucji nasza naturalna ochrona przed zarazkami, które przyjmujemy w pożywieniu[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) dobrze / wszechstronnie / źle wykształcony
synonimy:
antonimy:
(1.1) niewykształcony, prosty
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wykształcenie n, wykształciuch m
czas. kształcić ndk., wykształcić dk., wykształcać ndk., kształcić się ndk., wykształcić się dk., wykształcać się ndk., wykształtować się dk.
przym. niewykształcony
ims. niewykształcony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: