wykształciuch

wykształciuch (język polski)

wymowa:

​, IPA: [vɨˈkʃtawʲʨ̑ux], AS: [vykštau̯ʹćuχ], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) publ. pejor. człowiek wykształcony; zob. też wykształciuch w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wykształciuch	wykształciuchy
dopełniacz	wykształciucha	wykształciuchów
celownik	wykształciuchowi	wykształciuchom
biernik	wykształciucha	wykształciuchów
narzędnik	wykształciuchem	wykształciuchami
miejscownik	wykształciuchu	wykształciuchach
wołacz	wykształciuchu	wykształciuchy

przykłady:

(1.1) Z naszym populistycznym programem nie mamy szans, te wykształciuchy nie będą na nas głosować.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) homo eruditus; żart. lub iron. jajogłowy; pejor. lekcew. inteligencik; neutr. inteligent, intelektualista

antonimy:

(1.1) prostak

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wykształcenie n

czas. wykształcić dk., wykształcać ndk.

przym. wykształcony, kształtowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clever clogs

źródła: