wykształciuch (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i, IPA[vɨˈkʃtawʲt͡ɕux], AS[vykštau̯ʹćuχ], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) publ. pejor. człowiek wykształcony; zob. też wykształciuch w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Z naszym populistycznym programem nie mamy szans, te wykształciuchy nie będą na nas głosować.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) homo eruditus; żart. lub iron. jajogłowy; pejor. lekcew. inteligencik; neutr. inteligent, intelektualista
antonimy:
(1.1) prostak
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wykształcenie n
czas. wykształcić dk., wykształcać ndk.
przym. wykształcony, kształtowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: