trzcina

trzcina (język polski)

trzcina (1.1)

trzcina (1.2)

trzcina (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈṭʃʲt͡ɕĩna], AS: [ṭšʹćĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. roślina o wysokiej łodydze, z kwiatami w postaci wiech, rosnąca przy brzegach zbiorników wodnych i na mokradłach; zob. też trzcina w Wikipedii

(1.2) zbiorowisko, zarośla trzciny (1.1); teren porośnięty trzciną (1.1)

(1.3) materiał otrzymywany z trzciny (1.1)

(1.4) łodyga trzciny (1.1) używana dawniej jako narzędzie kary

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trzcina	trzciny
dopełniacz	trzciny	trzcin
celownik	trzcinie	trzcinom
biernik	trzcinę	trzciny
narzędnik	trzciną	trzcinami
miejscownik	trzcinie	trzcinach
wołacz	trzcino	trzciny

przykłady:

(1.1) Jak jasno się sylweta rybaka odcina, / Co stoi w łodzi, prosty i gibki, jak trzcina…

(1.2) W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie (…).

(1.3) Bardzo podobają mi się meble robione z trzciny.

(1.4) Trzcina znów grzmi na katedrze.

składnia:

kolokacje:

(1.1) trzcina cukrowa

synonimy:

(1.2) szuwar, szuwary, trzcinowisko

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzcinowisko n

zdrobn. trzcinka ż

przym. trzcinowaty, trzcinowy

związki frazeologiczne:

trzcina ojcowska

etymologia:

prasł. *trъstina

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) reed; (1.3) cane
• arabski: (1.1) قصب
• białoruski: (1.1) трыснёг m; (1.2) трысцё n
• bułgarski: (1.1) тръстика ż
• czeski: třtina ż
• esperanto: kano
• francuski: (1.1) roseau m
• hiszpański: (1.1) caña ż, cañuela ż, junco m cálamo m; (1.2) cañaveral m; (1.3) caña ż (1.4) junco m, vara ż
• kaszubski: (1.1) strzëna ż
• niemiecki: (1.1) Schilf n; (1.2) Schilf n
• nowogrecki: (1.1) καλαμιά ż; (1.2) καλαμιώνας m; (1.3) καλάμι n
• rosyjski: (1.1) тростник m
• ukraiński: (1.1) очерет m; (1.2) тростина ż, очерет m; (1.3) тростина ż
• wilamowski: (1.1) riyriḱ n, riyrig n

źródła: