rozkosz

rozkosz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) najwyższy stopień uczucia przyjemności, upojenia, radości

(1.2) to, co sprawia najwyższą przyjemność, zwłaszcza zmysłową

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozkosz	rozkosze
dopełniacz	rozkoszy	rozkoszy
celownik	rozkoszy	rozkoszom
biernik	rozkosz	rozkosze
narzędnik	rozkoszą	rozkoszami
miejscownik	rozkoszy	rozkoszach
wołacz	rozkoszy	rozkosze

przykłady:

(1.2) Teofil wcielając się w Byronowskiego Kaina, którego czytał w tym roku, z melancholijną rozkoszą przeżywał na nowo żeglugę smutnego Adamity po oceanach niebieskich.

składnia:

kolokacje:

(1.1-2) sprawiać komuś rozkosz • przeżywać rozkosz • oddawać się rozkoszy / rozkoszom

synonimy:

(1.1-2) ekstaza, uniesienie, błogostan

antonimy:

(1.1-2) cierpienie, ból

hiperonimy:

(1.1-2) przyjemność

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. rozkoszować się, rozkoszować

przym. rozkoszny

przysł. rozkosznie

związki frazeologiczne:

zemsta jest rozkoszą bogów • kto się rozkoszami bawi, zgrzybieje przed czasem

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) delight, bliss, felicity
• kaszubski: (1.1) dołożnota ż
• rosyjski: (1.1) блаженство n; (1.2) блаженство n
• ukraiński: (1.1) блаженство n; (1.2) блаженство n
• włoski: (1.1) voluttà ż

źródła: