rozkosz (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) najwyższy stopień uczucia przyjemności, upojenia, radości[1]
(1.2) to, co sprawia najwyższą przyjemność, zwłaszcza zmysłową[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Teofil wcielając się w Byronowskiego Kaina, którego czytał w tym roku, z melancholijną rozkoszą przeżywał na nowo żeglugę smutnego Adamity po oceanach niebieskich[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1-2) sprawiać komuś rozkosz • przeżywać rozkosz • oddawać się rozkoszy / rozkoszom
synonimy:
(1.1-2) ekstaza, uniesienie, błogostan
antonimy:
(1.1-2) cierpienie, ból
hiperonimy:
(1.1-2) przyjemność
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. rozkoszować się, rozkoszować
przym. rozkoszny
przysł. rozkosznie
związki frazeologiczne:
zemsta jest rozkoszą bogówkto się rozkoszami bawi, zgrzybieje przed czasem
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „rozkosz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Jan Parandowski, Niebo w płomieniach, 1936, Narodowy Korpus Języka Polskiego.