polak

Podobna pisownia: Polak • polakk • Polák • Pólak

polak (język polski)

wymowa:: ^ⓘ ^ⓘ IPA: [ˈpɔlak], AS: [polak]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) uczn. język polski jako przedmiot nauczany w szkole

(1.2) uczn. lekcja języka polskiego^[1]

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	polak	polaki
dopełniacz	polaka	polaków
celownik	polakowi	polakom
biernik	polak / polaka	polaki
narzędnik	polakiem	polakami
miejscownik	polaku	polakach
wołacz	polaku	polaki

przykłady:: (1.1) Babka od polaka: „Jesteście tępi jak sanki w lecie”^[2].; (1.2) Ance na polaku zadzwonił telefon.

składnia:

kolokacje:: (1.1) dostać pałę z polaka

synonimy:: (1.1) środ. uczn. polaj, eduk. polski

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. Polak m, Polka ż, Polska ż, polskość ż, polski mrz; przym. polski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:: por. angol • anglik • biola • fiza • francuz • gegra • hista • niemiec • matma • polak • ruski • rela

tłumaczenia:

źródła:

↑ Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
↑ z Twittera

polak (język albański)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) Polak^[1]

przymiotnik

(2.1) polski^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:: (2.1) gjuha polake → język polski

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1 2 Mukades Mançe, Lidja Dhimitri, Xhemile Zykaj, Ludmilla Myrto, Natasha Malo, Fjalor rusisht-shqip / Русско-албанский словарь, EDFA, Tirana 2005, s. 641.