zadzwonić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[zaˈʣ̑vɔ̃ɲiʨ̑], AS[zaʒvõńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany

(1.1) wydobyć dźwięk za pomocą dzwonu lub dzwonka
(1.2) o dzwonie, dzwonku, telefonie wydać dźwięk
(1.3) telekom. nawiązać połączenie telefoniczne
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Dziewczyna zadzwoniła do drzwi, odezwał się ten sam nieuprzejmy baryton[1].
(1.2) Przed chwilą zadzwonił telefon i policjant uprzejmym głosem zaprosił pana Gołąbka na przesłuchanie na komisariat.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zadzwonić dzwonkiem / dzwoneczkiem • zadzwonić do drzwi
(1.2) budzik / dzwon / dzwonek / komórka / telefon zadzwonił
synonimy:
(1.3) zatelefonować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzwonnik mzw/mos, zadzwonienie n, dzwon m, dzwonek m, dzwonnica ż, dzwonienie n, dzwoneczek mrz
czas. dzwaniać, dzwonić ndk.
związki frazeologiczne:
zadzwoniło w uszach
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: dzwonić
źródła:
  1. Maria Nurowska, Panny i wdowy: piołun, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.