niewierzący (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌɲɛvʲjɛˈʒɔ̃nt͡sɨ], ASevʹi ̯ežõncy], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ą akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

imiesłów przymiotnikowy czynny

(1.1) taki, który nie dowierza, nie wierzy w coś, w prawdziwość czegoś
(1.2) teol. w kontekście wiary, wyznania: który nie wyznaje żadnej religii, niereligijny

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) osoba bezwyznaniowa; ktoś, kto nie jest wyznawcą żadnej religii
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Było wielu entuzjastów wierzących w sukces ośrodka, ale byli też i sceptycy niewierzący w powodzenie tego przedsięwzięcia[1].
(1.2) Kobieta niewierząca to ateistka.
(2.1) Nie ma miejsca dla niewierzących w Narodowym Spisie Powszechnym. Muszą wybrać konkretną religię lub wpisaćbez wyznania[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / stać się niewierzącym
synonimy:
(1.1) sceptyczny
(2.1) ateista, bezbożnik
antonimy:
(1.1) wierzący
(1.2) wierzący
(2.1) wierzący
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niewierzenie n
forma żeńska niewierząca ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. nie + wierzący
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: