sukces (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈsukʦ̑ɛs], AS[sukces] ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) korzystny wynik
(1.2) osiągnięcie bogactwa, sławy; zrobienie kariery
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Operacja usunięcia wyrostka robaczkowego zakończyła się sukcesem.
(1.2) Helena wyjechała do Londynu, by zrobić tam karierę, ale nie osiągnęła sukcesu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1-2) porażka
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sukcesik mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac.[1]
uwagi:
zob. też sukces w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 14.

sukces (esperanto (morfem)) edytuj

wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) mieć powodzenie, sukces, udany
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
czas. sukcesi, malsukcesi, malsukcesigi
rzecz. sukceso, malsukceso
przym. sukcesa, malsukcesa, sukcesplena, sensukcesa
przysł. sukcese
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1905 (Fundamento de Esperanto). Baza Radikaro Oficiala: grupa 5.
źródła: