niespokojnik

niespokojnik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. człowiek niespokojny, powodujący zamęt, niepokój

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	niespokojnik	niespokojnicy
dopełniacz	niespokojnika	niespokojników
celownik	niespokojnikowi	niespokojnikom
biernik	niespokojnika	niespokojników
narzędnik	niespokojnikiem	niespokojnikami
miejscownik	niespokojniku	niespokojnikach
wołacz	niespokojniku	niespokojnicy
depr. M. i W. lm: (te) niespokojniki

przykłady:

(1.1) Patrz, co twój buhaj robi! Popędza mi krowy / jako pan niespokojnik i byk jest takowy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) awanturnik, buntownik, niezgodnik, daw. warchoł, nagabacz, zamieszacz, zwadliwy, zwajca

antonimy:

(1.1) spokojnik

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. niespokojność ż, niespokojenie n, niespokojniczek m, niespokojnicki m, niespokojnica ż, niespokojniczka ż, niespokojnicka ż, nieuspokojenie n, nieuspokajanie n, niezaspokojenie n, niezaspokajanie n, uniespokojenie n

czas. niespokoić ndk., uniespokoić dk.

przym. niespokojny

przysł. niespokojnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. nie- + spokojnik

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) brouillon m, remuant m, mauvaise tête ż, querelleur m, esprit inquiet m
• niemiecki: (1.1) Unruhestifter m, Zänter m, unruhiger Kopf m
• rosyjski: (1.1) гомоза, гомоюнъ, блажный, безкокойный

źródła: