niespokojniczek
niespokojniczek (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw., zdrobn. od niespokojnik[1]
rzeczownik, forma fleksyjna
- (2.1) lm D. niespokojniczka
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik niespokojniczek niespokojniczkowie[1] / niespokojniczki[2] dopełniacz niespokojniczka niespokojniczków celownik niespokojniczkowi niespokojniczkom biernik niespokojniczka niespokojniczków narzędnik niespokojniczkiem niespokojniczkami miejscownik niespokojniczku niespokojniczkach wołacz niespokojniczku niespokojniczkowie / niespokojniczki
- przykłady:
- (1.1) Co najmniej od 1607 r. (nie wcześniej niż w 1604), ministrem w Wyszynie był Andrzej Vitalis, „człowiek dziwacznych humorów. Niespokojniczek, z bracią zawsze alterkacyje miewał. Braci starszej kłopoty zadawał”. Kłopoty te polegały między innymi na tym, że seniorowie musieli łagodzić nieporozumienia między nim a patronem[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. niespokojność ż, niespokojenie n, niespokojnik m, niespokojnicki m, niespokojnica ż, niespokojniczka ż, niespokojnicka ż, nieuspokojenie n, nieuspokajanie n, niezaspokojenie n, niezaspokajanie n, uniespokojenie n
- czas. niespokoić ndk., uniespokoić dk.
- przym. niespokojny
- przysł. niespokojnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. niespokojnik + -iczek
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: niespokojnik
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „niespokojniczek” w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Edycja internetowa, Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2010–, ISBN 978-83-65573-85-8.
- ↑ Aleksandr Zdanowicz, Maurycy Orgelbrand, Słownik języka polskiego: A-O
- ↑ Jolanta Dworzaczkowa, Z dziejów braci czeskich w Polsce
