warchoł (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈvarxɔw], AS[varχou̯] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba łamiąca prawo, niepodporządkowująca się władzy, wywołująca kłótnie i zamęt swoją samowolą[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W dobie zaborów za naganne uznano także zbyt łagodne traktowanie zdrajców czy warchołów, którzy stawali na czele buntów przeciwko monarsze[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) awanturnik, rozrabiaka, rozrabiacz; przest. hałaburda
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. warcholstwo n
czas. warcholić ndk.
przym. warcholski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „warchoł” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Silva rerum historicarum, Janusz Tazbir, 2002 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.