niespokojność (język polski) edytuj

 
niespokojność (1.2)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niepokój, zaniepokojenie, zdenerwowanie[1]
(1.2) brak spokoju w życiu publicznym, zamieszki, rozruchy[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
(1.1) niespokojność + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) niepokój, zaniepokojenie, zdenerwowanie
(1.2) zamieszki, rozruchy, strajk
antonimy:
(1.1-2) spokojność, spokój
hiperonimy:
(1.1) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niespokojenie n, niespokojnik m, niespokojniczek m, niespokojnicki m, niespokojnica ż, niespokojniczka ż, niespokojnicka ż, nieuspokojenie n, nieuspokajanie n, niezaspokojenie n, niezaspokajanie n, uniespokojenie n
czas. niespokoić ndk., uniespokoić dk.
przym. niespokojny
przysł. niespokojnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. niespokojny + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „niespokojność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.