latryna (1.1)
wymowa:
IPA[laˈtrɨ̃na], AS[latrna], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) prymitywna toaleta polowa, często w postaci drewnianej lub kamiennej konstrukcji z otworem na odchody, zwykle budowana w miejscach, gdzie nie ma możliwości zbudowania lepszej; zob. też latryna w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) O szóstej wieczorem żołnierze dostają gulasz z kartoflami, o pół do dziewiątej idzie wojsko do latryny, żeby się wyknocić, o dziewiątej idzie spać[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) iść do latryny
synonimy:
(1.1) toaleta, ustęp, sracz, wychodek, klop, kibel, bardacha, reg. śl. haziel
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) ubikacja
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Latrine < franc. latrines < łac. latrina < łac. lavatrina < łac. lavomyję[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jaroslav Hašek, Przygody dobrego wojaka Szwejka (tłum. Paweł Hulka-Laskowski, wyd. 1949)
  2. Hasło „latryna” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.