kobiecość (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co kobiece
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Niesłychany sukces Nowej Heloizy, apologia miłości, kobiecości, uczuć, nie mogą jednak przesłonić przesłania innego z dzieł wielkiego genewczyka - Emila, traktatu w pięciu księgach, poświęconego wychowaniu dzieci[1].
składnia:
(1.1) kobiecość + D.
kolokacje:
(1.1) ideał kobiecości
synonimy:
antonimy:
(1.1) męskość
hiperonimy:
(1.1) seksualność
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kobieta ż, kobietka ż, kobitka ż, kobieciątko n, kobiecina ż, kobiecinka ż, kobiecisko n, kobieton m, kobieciarstwo n, kobieciarz m
przym. kobiecy
przysł. kobieco, po kobiecemu
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. kobiecy + -ość
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[2]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[3], Uniwersalny słownik języka polskiego[4]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jarosław Ławski, Marie romantyków: metafizyczne wizje kobiecości : Mickiewicz-Malczewski-Krasiński, s. 33, Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu w Białymstoku, 2003.
  2.   Hasło „kobiecość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3.   Hasło „kobiecość” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.