męskość (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈmɛ̃w̃skɔɕʨ̑], AS[mũ̯skość], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) antrop. zbiór cech uważanych za typowe dla mężczyzny; zob. też męskość w Wikipedii
(1.2) seks. potencja seksualna mężczyzny
(1.3) eufem. genitalia, męskie narządy płciowe
odmiana:
(1.1-2) blm,
(1.3)
przykłady:
(1.1) Osoby androgyniczne łączą w sobie cechy psychiczne i sposoby zachowania (radzenia sobie w trudnych sytuacjach) charakterystyczne dla tradycyjnie pojmowanej męskości i kobiecości.[1]
(1.3) Skrywając męskość / w ręczniczek szczupły ciut / i w garści mydła ćwierć / hołubiąc ile sił. / Następny! Następny![2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) jurność
(1.3) przyrodzenie
antonimy:
(1.1) kobiecość
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mężczyzna mos
czas. mężnieć ndk., zmężnieć dk.
przym. męski
przysł. męsko, po męsku
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. męski + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: przyrodzenie
źródła: