kobieciarz

kobieciarz (język polski)

wymowa:

​, IPA: [kɔˈbʲjɛ̇ʨ̑aʃ], AS: [kobʹi ̯ėćaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• podw. art.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. mężczyzna lubiący flirty z kobietami

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kobieciarz	kobieciarze
dopełniacz	kobieciarza	kobieciarzy / rzad. kobieciarzów
celownik	kobieciarzowi	kobieciarzom
biernik	kobieciarza	kobieciarzy / rzad. kobieciarzów
narzędnik	kobieciarzem	kobieciarzami
miejscownik	kobieciarzu	kobieciarzach
wołacz	kobieciarzu	kobieciarze

przykłady:

(1.1) Mój kolega jest nieuleczalnym kobieciarzem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) książk. casanova, donżuan, flirciarz, playboy, uwodziciel; książk. lew salonowy; książk. pogard. lowelas; książk. żart. kokiet; żart. albo iron. bawidamek; żart. pożeracz damskich serc, pożeracz niewieścich serc; pot. babiarz, czaruś, podrywacz; przest. bałamutnik, bałamut

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mężczyzna

hiponimy:

(1.1) erotoman

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kobieta ż, kobietka ż, kobieciątko n, kobiecina ż, kobiecinka ż, kobiecisko n, kobieton m, kobieciarstwo n, kobiecość ż

przym. kobiecy

przysł. kobieco, po kobiecemu

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) andrezale, andrekari, gonazale
• białoruski: (1.1) жанчыналюб m
• czeski: (1.1) sukničkář m
• francuski: (1.1) coureur de jupons m
• hiszpański: (1.1) mujeriego m, ligón m, donjuán m, faldero m
• jidysz: (1.1) פֿרויען־יעגער m (frojen-jeger)
• nowogrecki: (1.1) γυναικάς m
• rosyjski: (1.1) бабник m, женолюб m, женолюбец m
• słoweński: (1.1) ženskar m
• ukraiński: (1.1) жінколюб m, женолюб m
• włoski: (1.1) donnaiolo m, farfallone m, spasimante m

źródła: