kaznodzieja (język polski) edytuj

 
protestancki kaznodzieja (1.1)
 
muzułmański kaznodzieja (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. ktoś, kto wygłasza kazania[1]; zob. też kaznodzieja w Wikipedii
(1.2) pot. przen. ktoś, kto prawi morały
(1.3) przen. utalentowany mówca
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Po wejściu kaznodziei na ambonę zapanowała głucha cisza przerywana tylko westchnieniami pań z sodalicji.
(1.1) Ks. Popiełuszko był kaznodzieją prymicyjnym księdza Stefana.
(1.2) Jacku, ależ z ciebie jest kaznodzieja!
składnia:
kolokacje:
(1.1) kaznodzieja odpustowy / prymicyjny / rekolekcyjny / niedzielny / nadworny / uliczny / wędrownyżydowski / muzułmański / protestancki / katolicki / prawosławny kaznodzieja
synonimy:
(1.1) eklezjasta
(1.2) moralizator, moralista, mentor
(1.3) krasomówca, orator, retor
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) mówca
hiponimy:
(1.1) magid, maggid, predykant, darszan, chatib, matif
(1.2) rezoner
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kaznodziejstwo n
forma żeńska kaznodziejka ż
przym. kaznodziejski
przysł. kaznodziejsko
związki frazeologiczne:
kaznodzieja nienawiści
etymologia:
(1.1) pol. kazanie + dziać (st.pol. mówić); zobacz też: kazaćprzest. głosić kazanie
(1.2-3) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „kaznodzieja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.