dziwność
dziwność (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co jest dziwne
- (1.2) fiz. addytywna liczba kwantowa, której wartość jest przypisywana wszystkim hadronom
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik dziwność dopełniacz dziwności celownik dziwności biernik dziwność narzędnik dziwnością miejscownik dziwności wołacz dziwności
- przykłady:
- (1.1) Także w liryce ekspresjonizmu znajdujemy sonety, tam miały odzwierciedlać upadek starych wartości albo groteskowość i dziwność.
- (1.2) Własności kwarków są opisywane przez m.in. takie wielkości, jak kolor, zapach, powab i dziwność.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. dziwaczeć, udziwnić dk., udziwniać ndk.
- rzecz. dziwaczek mos/mrz, dziwactwo n, dziwak m, dziwaczka ż, dziw mrz, zdziwaczenie n
- przym. dziwny, dziwaczny
- przysł. dziwnie, dziwacznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) strangeness; (1.2) strangeness
- źródła: