dziwacznie (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ʥ̑iˈvaʧ̑ʲɲɛ], AS[ʒ́ivačʹńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.-ni… ?/i
znaczenia:

przysłówek sposobu

(1.1) w sposób dziwaczny
odmiana:
(1.1) dziwacznie; st. wyższy dziwaczniej; st. najwyższy najdziwaczniej
przykłady:
(1.1) Nowa budowla prezentowała się nieco dziwacznie, przypominała plaster miodu[1].
(1.1) Celina wyglądała dziwacznie w tym stroju kąpielowym.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dziwacznie wyglądać / zachowywać się • dziwacznie ubranydosyć dziwacznie
synonimy:
(1.1) kuriozalnie
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) nietypowo, oryginalnie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziw mrz, dziwaczek mos/mrz, dziwaczka ż, dziwaczność ż,dziwak mos, dziwność ż
czas. dziwaczeć ndk., zdziwaczeć dk.
przym. dziwaczny, dziwny
przysł. dziwnie, przedziwnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dziwaczny + -e
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Zieliński, W stronę Pysznej, 2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.